Duha

Ýstanbul’un boðazý kýskanýr bu akþam beni
Doðu’m Batý’ma hasrettir, Kuzey’im Güney’ime
Akýtsam yaþlarýmý, yaðsam saðanak saðanak,
Marmara’nýn suyu taþacak, hüzünlü ve sýcak..

“Derdi olan neylesin” diye sorarlar Yavuz’a
“Söylesin!” demeye mecal bulamaz iken o dil
Derdin yekününü bilmem anlatabilecek mi
Yoksa kalacak mý korkaklýðýn pençelerinde

Susma ey Dil’im, susma ne olur, haykýr derdini
Terk etme yalnýzlýðýn avucuna bu garibi
Konuþ ki paramparça olsun gurur duvarlarý
Sen hele bir anlatýver, utandýr kulaklarý

Utansýn seni anlayamayan bütün yürekler
Yere batsýn sevdaný hak etmeyen bütün kalpler
Açacaksýn gönlünü, hak edecek tek bir Zat’a
O bana yeter, deyip çekileceksin kenara

Þimdi hazýr mýsýn ey Can o sadayý duymaya
“O seni hiç terketmedi, sana darýlmadý da”

Nazlý Çelebi
Sosyal Medyada Paylaşın: