Karmakarışık...

ellerim þakaklarýmda
dillerim tutulmuþ
dudaklarým kurumuþ
isyan trenlerine binmiþim...

umut duraklarý bir bir geçerken
öðrendim...
bir tek ben
bir o kadar çaresizmiþim...

gözlerim kapanmýþ
zihnim karmaþýk
gülümsemem belirsiz
ufuksuz köþelerime sinmiþim...

acele yok henüz erken derken
öðrendim...
bir tek ben
bir o kadar vakitsizmiþim...

adým kara olmuþ
soyadým kapkara
saðýmdan,solumdan
peþpeþe,soluksuz darbe yemiþim...

hayatýn dikenli yolunda giderken
öðrendim...
bir tek ben
bir o kadar gereksizmiþim...

Selçuk YILMAZ
22 Þubat 2008
Sosyal Medyada Paylaşın: