zamanýn her hangi bir yerinde
yaþanan bir an bu
ne bir eksik ne bir fazlasý
tamamiyle hayat iþte
bu þiir de belki öyle
bu gece gibi bir gecede yazýlmýþ
birkaç dize
birkaç hece hepsi hepsi
gece yarýsýný geçerken umarsýz bir zamanýn kum saatleri
bir sürükleniþin orta yerinde kendi halinde
toz duman içindeki renklerin griden siyaha dönüþü
aðýr bir karanlýðýn sessizliðinde yalnýz býrakýlmýþlýðýn kokusu
var oluþun biçimsel farkýndalýðýnda ellerinin
içgüdüsel ve ümitsizce bir baþka ele tutunabilme isteði
yapraðýn dala tutunabilmesi kadar da geçici bir hayal
o anlar ki
o zamanlarla birlikte çoktan geçip gitmiþse
bakmanýn görmeye yetmediði gibi
hissetmeye çalýþmak varlýðýný
yalnýzlýðýn orta yerinde aramak karanlýklarý
anlamlandýramadýðý anlamsýzlýklarý
sindirmek belki
ya da kabullenebilmenin yolunu aramak
olaný biteni geçip gidenleri
susamak var ya bilirsin yaðmurlu zamanlarda
bir damla suya hasret kalmak okyanus ortasýnda
oysa sevmek yüreðinin alabildiði kadarý
payýna düþen hasretlere sarýnmak
kýþ soðuðunda bir serçe gibi pencerede
beyhude titreyiþlerde beklemek baharý
yine de doðru yanlarýna tutunabilmek deðerlerin
harama , yalana , riyaya bulaþmadan yüklenmek kaderini
sevgilerini canlý tutmak özenle bir çiçeðe su verir gibi
sevmek
yine yine sevmek
býkýp usanmadan bir çocuk saflýðýnda hem de
kendinden baþlayarak bütün kýrýk dökük yanlarýný
sonrasýnda tüm yaradýlmýþlarý
dalga dalga büyütmek o sevgiyi
iþte o en karanlýk anlarýnda
en ýþýksýz
en renksiz zamanlarýnda bir yaþamýn
sürükleniþinde her varlýktan her yokluða
tüm evreni sevebilmek
sus ve dinle þimdi
bu çýðlýk sesleri
bu aðlayýþ
bu inleyiþler
bir çocuðun doðum aný belki
belki de bir çocuðun ölüm aný
...
duyabiliyor musun ? …
/ Hep bu yüzden , bir yaným gülümserken bahar bahçe , bir yaným da sonbahardýr aðlar benim ... /
Mert YÝÐÝTCAN
01 . 03 . 2015
istanbul