HÜZÜN BUĞUSU

gözlerin hüzünlü bakýyor yine bu akþam yýldýzlara
yüregindeki yýllanmýþ sevdan aglattý seni degilmi
sahillerde el ele yürüdügünüzmü geldi yoksa aklýna
rüzgarmý deðdi saçlarýna yaðmurmu yaðdý yanaklarýna
söylermisin neden böyle buðulu bakýyorsun karanlýða

sen benim neler çektigimi nerden bilebilirsinki
senin umutlarýný yýktýlarmý hiç yaralandýmý kalbin
duygularýna esir oldunmu içinden haykýrmak geldiginde
yüregin kan aðlarken yüzlerin yalandan güldümü hiç
ellere yaz yaðmuru yagarken benim düþlerime kar yagdý

gönlümde öyle bir aný varki þimdi dokunsalar aðlarým
zamansýz coþar durur sevdasý ben yine susar kalýrým
bir yarým onda kaldý diger yarým umutsuz meçhullerde
zalim hayat yanlýz yaþamayý ögretti bana sorma halimi
siyah denizlere yelken açtý hüzün dolu bugulu gözlerim

dün akþam sararmýþ mektuplarýný çýkardým zarfýndan
okudugum her satýrýnda her cümlesinde yalan dolu sözler
karakterini yazmýþýn kelimelerede ne yazýkki bilemedim
öyle büyük sevdaydýnki benligimde þimdi ise koca bi hiç
nasýl anlatayýmki seni konuþtuklarýma bile deðmezken

bu sabah esen rüzgarlara býraktým yýrttýgým mektuplarýný
martýlarýn kanat çýrpmalarýnda uzaklaþýp gitti herþey
uçsuz bucaksýz adalara taþýndý senden geriye kalan anýlar
tek damla gözyaþý dökmedim inan çünki sen buna degmessin
sana son sözüm benim yaþadýklarýmý sende yaþa sende yaþa

Erkan Sezgin


Sosyal Medyada Paylaşın: