DİVANE….

DÝVANE….

Kar yaðýyor lapa lapa yüreðime,
Aðustosun on beþinde…
Dýþarýda kor alevler,
Bedenler boncuk boncuk terli,
Bense üþüyorum yokluðunda.

Meyhaneler dertli dolu, sokaklar ayyaþ.
Kiminin elinde bir mektup, kiminin gözünde bir yaþ.
Yaðmur yaðmuyor, sokaklar kupkuru.
peki ama neden bedenim ýslak?
Sensizliðe kapanýrken gözlerim,
Boþ ver sen yine dosta selam söyle arkadaþ.

Dizlerim yorgun,
Yollar hep mi rampa?
Ellerim titrek, dudaðýmda bir þarký.
Mýrýldanýrken sevdanýn adýný,
Ýnsanýn canýný sadece Azrail mi alýr?
Giden gider de, Geride ne kalýr?…
Üstüm periþan, yüreðim darmadaðýn…

Elimde bir þiþe, dudaðýmda name.
Doldur boþ kalmasýn bu bade…
Gece uzun, gönlüm karanlýk…
Bak bu bizim þarkýmýz, geçmiþte kalan bir plak…
Masanýn bir ucunda ben, diðerinde sen.
Yine mi karþý karþýyayýz?
Sokul yanýma üþüyorum.
Bir ateþ ver!.
Hem yüreðimi, hem sigaramý,
Hem de son kez bedenimi yak.

Sabah mý oldu yine?
Her yer karardý birden.
Hesabý yaz meyhaneci, sana borçluyum.
Ama bil ki Ben de alacaklýyým,
Hem de davacýyým....
Gözlerimden, yüreðimden, kendimden.
Tutukluyum, mahkûmum, esirim.
Bir Ýnzibat, bir Jandarma, bir Polis çaðýr.
Kavgalýyým sevgiliyle, seven yüreðimle...
Gel sök yüreðimi de,
Beni bu acýdan kurtar.


Þenol Köksal
28.02.2015

Sosyal Medyada Paylaşın: