Sensizlikle yaðmalanýrdý sýðýnaklarým Düþtüðüm yerde gözlerin yutardý beni Korkardým Keskin kirpiklerinde parçalanmaktan Gördüðüm tüm gölgeler Vampir gibi kuþatýrdý etrafýmý Bir sarmaþýk gibi sarardý benliðin benliðimi
Haykýrýþým nafile Ben olmuþtum çoktan sen Hangi köþe gizlerdi izimi Benden önce gölgen düþerdi Gideceðim yerlere Gezdiðimiz tüm yerler Gezinirdi üstümde Ezilirdi kemiklerim Sürünürdüm .
Gözlerine düþtüðümde Kalkamazdým yerimden Yorulurdum Seninle boðuþmaktan. Pes ederdim ...
Sonbahar mazeretiyle düþmüþtün yüreðimden Sarý sarý yapraklara sarmýþtýn hasretleri Çekmiþtin ciðerine Dökmüþtün gözlerimi gözlerinin izinden Ayýrmýþtýn beni can denilen nefesten Gitmiþtin Týrtýlýn kozasýndan çýkmasý gibi Tanýmýyordum seni Ben artýk sen olmuþtum Sen artýk sen deðildin
Seni ne çok sevmiþim Belki o yüzden ömrüm asýlý kaldý Sonbahar kahvesinde...
Ayfer Aydýn Tekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayfer (Aydın) Tekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.