körlük tiryakisi insanlarýn yolunu kaybetmiþliði ile hiçliðin o alaycýl kývýlcýmlarý her gece ruhuma çarpan o onulmaz, kaçýnýlmaz egomu savunmasýz býrakana dek i mgelerin anaforunda çalkalayýp kelimeleri kendimi yazýyorum ah ! unut beni
unut beni ey ölüm seni kucaklamayý öðrendiðimde terkettim cehennemi umudun cennetim olduðunu öðrendiðimde koyunlarýn o sessiz sürekliliðinden denizin neþeli pýrýltýlarýna hiç söylenmemiþ þarkýlarýn ezgileriyle sustu sandýðýn bu insan aþkla bilenmektedir
ve zaman yukarýlardan sessizce akýp geçerken, aslýnda yüreðimdeki yýldýzlarýn yörüngesinde birikmektedir zamanýn kendi içinde buluduðu o pýrýltý tüm bu kader denilen rastlantýyý yerle bir edercesine gittikçe sonzuzlaþan gittikçe umarsýzlaþan insanlýðýn ortak ezgilerini duyana dek ta ki son kalan si mgenin kucaðýnda maddenin ruhuyla birleþene dek ölümlü sandýðýn bu insana tekamül etmeyi öðretmektedir
unut beni ey zaman ölümlü sandýðýn bu insan bütün bu manzarasýz þehirlerden korkuyu hükümsüz býrakýrcasýna dik zihin dediðimiz o bilgenin koruyuculuðu ile özgürlük anýtlarýný kýskandýrýrcasýna yýkýldýkça doðrulmayý vuruldukça çoðalmayý yoruldukça uçmayý öðrenene dek sonsuzluða yürümektedir
Atzen ATA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzen Ata Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.