Kâinatın Efendisine
Gittikten Sonra
Senden uzak kaldý Veysin çölleri
Sahra çoban oldu gittikten sonra
Vâiz! Tez anlat tez, gayri hâlleri
Bize bir hâl oldu gittikten sonra
Huþû duyulmuyor, aþk sana muhtaç
Tekrar gel ne olur, kucaðýný aç
Secdeden secdeye aðlaþýr mirac
Dað taþ Bilâl oldu, gittikten sonra
Her þeyde baþkalýk, gül dalýnda kan,
Sensizlik içinde mâna ve zaman
O günü özlüyor iþte þu meydan
Zaman ihlâl oldu, gittikten sonra
Seni hissedenler sessiz gülizâr
Sana söyleyecek sanki yüzüm var
Ey ebedî güzel ikliminde yâr
Hâl kýyl-ü kâl oldu, gittikten sonra
Zihinler bulanýk, ifade boðuk
Mýsralar sancý ye’s, heceler eðik
El açýp koþsam da soluklar soðuk
Duygu, aþk çöl oldu, gittikten sonra
Zevk sefa dâhilden göz kýrpar heyhât!
Raks eder sokaklar iffete inat
Yangýna müptela sensiz her hayat
Edep pâyimal oldu, gittikten sonra
Ümmet olabilmek âdemin þaný
Kölelik zapt etti bütün cihaný
Kulluðu kirlettti nefs-i zebâný
Kul kula kul oldu, gittikten sonra
Muâsýr medenî hep diri diri
Tabuta devrettik, mihrab tekbiri
Ýhlâsta cüceyiz, isyanda iri
Sekerât bol oldu, gittikten sonra
Faran yamaçlarý sabâ bezenmiþ
Yer göðe kasveti terk edip sinmiþ
Daðýn uðultusu vadiye inmiþ
Dünya sefil oldu, gittikten sonra
Cehâlet düzine belâdan belâ
Çýlgýnlýk taptaze her yer Kerbelâ
Paslanmýþ düþünce sürüyor hâlâ
Kaç ihtilâl oldu, gittikten sonra
Efendim gül yüzlüm hep hayâl kurdum
Bütün benliðimle coþtum yalvardým
Yýllarý yýllara ekleyip durdum
Yok, meçhul oldu, gittikten sonra
Þu renksiz vakitler hep seni arar
Ürperten dehþetli sahneler kalkar
Gazze’de Keþmir’de kan gözyaþý var
Ýdamlýk yol oldu, gittikten sonra
Göçmen kuþlar gibi sýralanýrým
Aklýma düþünce paralanýrým
Hüznünü duyunca yaralanýrým
Gözyaþý zül oldu, gittikten sonra
Senli tepelerde aradýðým kent
Sensizlik ötesi bir acý kement
Bir kerecik daha n’olur teþrif et
Yol izmihlâl oldu, gittikten sonra
Derin bir tahayyül meftunu yakar
Seni anlatamam acizim ben yâr
Hoþ yürek sesleri belki de efkâr,
Ney hasbihal oldu gittikten sonra
Sen Nebîyyi Mürsel sen hep yaþarsýn
Mekke’de Uhud’ta, Sîna’da varsýn
Revâhanýn hüznü beni de sarsýn
Hissiyat lal oldu gittikten sonra
Ýki ayrý âlem ve ben çileli,
Fecri vuslât sardý seni bileli,
Dirilten bahar yok vâkit hileli,
Sükût bülbül oldu gittikten sonra
Ýdrâk kemâl bulur seni överek
Senli vâhalarda can can diyerek,
Bana gülüm gerek bana sen gerek.
Aþk arzuhâl oldu, gittikten sonra...
Ömer Ekinci Micingirt
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.