Zaman derin bir kuyu sanki beni benden edip yok ediyor ömür dediðin hayat yolu bir gün mutlaka sonu ölüm yokuþuna varýyor
kýrýk dökük hatýralar yýllardan sonra nasýlda anýlar defterinde karalanýyor bundan böyle ne sen beni tanýrsýn, nede ben seni saçlarýn aklarýnda insan denen varlýk aþký bir daha asla yakalayamýyor
hafýzam derin bir boþluk da sanki gözlerimin önünde kaybolup ufalanýyor Nedir bu saplantýlý öfkeli kýrgýnlýk gönüllerde hep bir acý söz yuhalanýyor
bardaktan boþanýrcasýna akan gözyaþlarý sanki sele karýþmýþ yanaðýmý ýslatýyor çýrpýndýkça kaderin aðýnda þu deli yürek hayat denen manevrada köþeyi dönerken ýskalanýyor
düðüm düðüm üstüne atýlan aþk hayatýn en deðerli yerinde aný fýrsat bilip baðrýndan zorla kopartýlýyor ah þu sýrçalanmýþ sevdalar yarým yarým dizelerde haz adýnda kalpler neden hiç tat alamýyor
hayat bir varmýþ la bir yokmuþ misali , insan denen varlýk kahramanlýkta kendi kaderine terk edilmiþ masalýna oynuyor deli dolu garip sevdalarda gerçek sevenler hep itiliyor hor görülüyor
her gün içtiðimiz ,þu bardak bardak su gibi, bira, da insan denen varlýk,hem sarhoþ hem avare geziyor neden gönlündeki mayanýn insanoðlu bu dünyada hiç farkýna varmýyor
þiir c.ceylan yýlmaz Sosyal Medyada Paylaşın:
CEYLAN 17 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.