KARANLIĞIN GÖZÜNDE

Karanlýk sokaklarýn beyaz kaldýrýmlarýnda,
Yürürken içim kararýyor,yol kararýyor,
Elim cebimde yol alýrken,
Attýðým adýmlarýn sesini dinliyorum.
Yalnýzlýk duygusu vurmuþtu içten içe,
Hüzün düþmüþtü bugünden önce,
Acý duygusu sokaðýn sessizliði gibi,
Ölümü ensemde hissedercesine…
Sýrtýmdaki yara gecenin ayazýydý,
Teker teker gelen sokak lambasý cansýzdý,
Korku bu kadar iliklerimdeyken,
Kafamdaki cevapsýz sorular iyice azmýþtý.
Ümitsizlik ölüm korkusuna karýþtý,
Sokak karanlýklara dalmýþtý.
Gözlerimi bile açamaz olurken,
Karanlýðýn gözünde ýþýðýmý aramýþtým…

Sosyal Medyada Paylaşın: