gözlerden içtiðimiz kahvenin kokusu daha henüz tazeyken gelin dünyayý deðiþtirmeyi deneyelim son defa.
var olan kötülükleri es geçelim dünyanýn kuyruðundan tutup ip atlayalým en çocuk düþlerimiz de bile görmediðimiz bir hayatýn üstüne yüzü koyun yatýp bulutlardan yastýk yapalým.
ölümleri saklayalým pandoranýn kutusuna yalnýz mavi kelebek konsun omuzumuza bir kadýn çiçek eksin saksýya kanlý yüzünü, kanlý elini yýkayýp belki de ilk kez gülümsesin hayata kaybolan çocuklarý yaþlý bir çýnar aðacýnýn gölgesinde yapraklar ninni söylerken bulalým kahkahalarýmýz vursun ayyuka.
son defa diyorum,son defa aþk içelim dudak kenarlarýndan kötü sözler sahibinde kalsýn renksiz insan olalým hiç bir yerli deðil sevgi dolu bir dünya için yalnýzca insan olmanýn farkýna varalým.
son defa deneyelim diyorum ne kaybederiz ki?
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.