Fýsýldadýlar uykulara sevginin adýný,
Ne gören, nede yaþayan uyandý bu rüyadan,
Gül gölgelerinde gezdi gizli aþklar,
Ne sonu vardý, nede devamý bu düþün,
Hep yarýda kalýr zaten mutluluk,
Kursaðýnda kalýr hevesin,
Bir denizde içsen inmez,
Dinmez hevesin kurutur o önceki ýslak sözleri.
Ve dersin ki...
Hiç bitmicek bu kabus,
O toz pembe rüyalar,
kabus olmuþ anlamamýþsýn ki..
Ýþte buda zamanýn numarasý,
Profesyonelce oynuyor rolünü,
Dünyanýn göz perdeleri ardýnda.
Kocaman bir daða týrmanýyosun,
Zirveye en zirveye çýkmayý hedefliyosun,
Soðuk bedenin her adýmda ýsýnýyor,
Merak ediyorsun zirveyi
Korkusuzca, tereddütsüzce devam ediyorsun,
Ve tam zirveye çýkmýþsýn,
Lakin daha iki dakika,
seyretmeden
Ölümle yaþam arasýndaki o aný,
Birden dibi bile görülmeyen
Bir uçurumdan
Aþaðýya doðru gidiyosun,
Çýðlýklarýn yankýlanýyor kayalýklardan,
Bu bir son diyemeden korku hakim oluyor bedenine,
Çýðlýklar arasýnda bir dokunuþ hissedersin suratýnda,
Korkuya kapattýðýn gözlerin açýlýr,
Ve öylece bakarsýn karþýndaki seyirciye,
Ve bir kabusta böyle bitmiþ oluyor,
Gecelerin dünyasýnda cesur sen kalýyorsun o dünyada,
Biten bir sevgi,
Karýþýk bir bilinç,
Ve her gece bir kabus doðuran iki kavram,
Ýlk ve son.......
.........RoJVaN. CihAt.........
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.