gün düþtükce pencerenin kýyýsýna kederi yaþamaktan yorgun düþer bedenim hasret rüzgarlarýnda savruldukca titrer ellerim avuçlarýnda ve kime seni sorsam herkes bir yabancý aynalar bu kadar hain bakar mý ? insana ve gördüðüm bütün yüzler yabancý hatta... yabancýyým aynalardan yansýyan bana
ki... hep bir düþten bir umuda atlar gecelerim esmer tenin düþtükce aklýma sevmelerini özlerim ve özlerim ellerinin tenimde býraktýðý izi ýlýman bir sýcaklýk yayýldýkca ruhuma
ve... anlarým ki insan sevdiði kadar seviliyor hayatta
oysa ki... öyle de çok severdim ki seni tenimi döven dalgalarýna bile aldýrmadan ve sana sarýldýkca yanardým ki... bana bu hasreti sen öðrettin paslý bir býcak gibi kestin düþlerimi hiç acýmadan