Daha önce de kovulduk.

yürüme üstüme siyah gecenin aðýr basan yalnýzlýða gömülü hayaleti.
tükenmek bilmeyen çaresizliklerin toplu kargaþasý.
can çekiþen düþüp düþüp yine kalkan yine sana, sana insanoðlu sana inanan bu uslanmaz azmimi anlayamýyorum.
Çözemiyorum deli gecelerde dünya kadar saçmalýk içinde hala neden nefes aldýðýmýzý,
bu bir oyun mu? bu bir dans mý? bu bir türlü yarýþ mý?
peki ne için?
nasýl olsa hepsi toprak olacak diye söylemediler mi bize.
Yoksa bunu her kese öðretmiyorlar mý ?
bazýlarýmýza baþka bir yaþam mý vadedildi , bu yüzden midir cesaretleri?
Aklýmý yitiriyorum, baþ edemiyorum,
kapana sýkýþtým öyle kapan ki bu,
rus matroþkasý gibi,lakin daha acýmasýz.
açtýkça içinden daha zoru daha büyüðü çýkýyor oyunlarýnýn.
Amansýz ve acýmasýz çok dolaplar dönüyor bin bir türlü renkteki kafalarda.
Bir avuç insan olmaya çalýþan yýrtýcý hayvanlar gibiyiz,hepimiz ama hepimiz suçluyuz,
inkar etmeyin kabullenin,dünyayý kirletiyoruz.
biz asýl bu dünyayý hak etmiyoruz
Cennet burasýydý ve biz daha önce de buradan kovulduk.


Sosyal Medyada Paylaşın: