Kalbin onaylýyorsa dilinden çýkanlarý,
Demek senin gözünde hiç deðerim olmamýþ.
Allah’a býrak gitsin dünya’ný yýkanlarý.
Hakký’n mahkemesin de kimse maðdur kalmamýþ.
Sen vuslata sevdalý ben duygusuz bir zalim,
Dilediðini söyle kalbin doðruyu bilir.
Aþkýn gücü yanýnda cahil olurken alim,
Demiyorsun gururum aþk’tan çok önde gelir.
Ýnsaflý ol da biraz vicdanýnýda yokla,
Güçlü sen mi ben miyim, ya da borçlu olan kim?
Hangimiz vurulmuþuz? ihanet denen okla,
Yaralý yüreðiyle anýlarla kalan kim?
Gerçekten sevse idin hal böyle mi olurdu ?
Biraz kýrýldýn diye sevdan dan geçer miydin?
Aþkýn hakikat olsa aþýðýný bulurdu,
Kavrulsan el suyundan tek yudum içer miydin?
Bin yýl iyilik yapsan bir kötülük bitirir,
Ýnsan oðlu bu kadar nankör vefasýz iþte.
Ufacýk kusur ile canan deðer yitirir,
Hayaller yarým kalýr aþklar sefa’sýz iþte.
Tükendi mürekkebi kalemim yorgun artýk,
Son sözlerim içinde sönmez yanardað olsun
Yaþatamadýk aþký topraða erken kardýk,
Vebali bana kalsýn senin baþýn sað olsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.