Küçük Anı

eli boþ olanýn çaresizliði
sana dalgýnlýðýmdan bir sevgi getirdim
sessiz sedasýz bir bildirinin yanaðýnda ilerlemesi
derken aynaya kýzýp yüzümü indirmiþim

günlerin isimleri vardý
hep vardý var olacaklardý
toprakla avunan köylünün çiçek sevgisi
ve boþluðun köklerinden sýzan dalgalar
parýldayan suyun göz yaþlarý olacaktý
yeniden aðlayabilir miydik bilmiyorum

iþte bu günün küçük anýsý
gözlerimin deðdiði
hiç aldýrýþ etmeden
rüzgarlarýn yorgun esintilerinde sýra sýra bir oyun
aynýsý
fazlasý yok
aynýsý dönüþ hýzýný deðiþtirmeden
hayret bir eyvah beliriyor

bir pencerenin çukurlu aynasýnda daðýldýk
su verdim saksýlara
ýþýklý yollara adýný anýmsatýp durdum
eðer benzemiyorsa getirdiðim renkler kelebeðe
beni bekleme

kan kuzum bedbaht yarýným
iþte söz uzun bir çizgidir yakalanmaz
yorulmaz durmaz ilerler
ne söylediysem yarým kaldý
aldý da
kalbimde sakladýðým sýcaklýðýn
bana dinmeyen yokluðun kaldý.
















Sosyal Medyada Paylaşın: