bir inat uðruna nice sevdalar heba oldu saklanan duygularý bulmak hiç kolay deðil elma dersem çýk armut dersem çýkma denir ya hani bak diyorum iþte elma...
gölgelerin arkasýna sýðýnan çocuk ruhunu sevmeme izin ver yoksa yine karabasanlar çökecek üzerine ve yine annesiz bedenin titreyerek yorganý kafasýna çekecek.
daha dün kýrlangýçlar almamýþ mýydý seni kollarýmdan hala didiklenen yüreðim delik deþik göçüp gittiðin diyarlarda hangi el sevdi kuzguni saçlarýný bilmiyorum veya hangi evin saçaðýna kurdun yuvaný sarkýyorsun baþka hayallere.
düþün ki þimdi saçma gelen düþlerimiz vardý bir zamanlar mesela balkonda oturmuþuz zamana karþý saçlarýmýzda günün son ýþýklarý elimizde tavþan kaný çaylar gözlerimizde aþkýn en koyu demi sen, ben yok kaldýrýp atmýþýz parmaklýklardan bizli düþler parlýyor yüzümüzde.
ve ortalýða kahkahalar saçan minik ayaklarýn sürüklenmesi dizlerimiz de son buluyor lüle lüle siyah saçlý bir kýz ’baba’ diyerek kocaman yüreðini eline sunuyor içimde titremelerle yerden alýp kollarýna veriyorum.
düþün uzak diyarlarda geceyi söndüren adam gündüzün ýþýklarý gözünü keserken elini alnýna siper edip son kez geçmiþi düþün düþüncesi bile güzel deðil mi?
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.