Üþüyorum Gecenin Soðuk ayazýnda Adýmlayamýyorum Kanatlarým kýrýk Uçamýyorum Gireceðim bir kafesimde yok Sen Hangi sevdanýn peþinde koþmaktasýn Kim bilir kiminlesin
Yaralý kanatla bülbül gibi ötemezken Sana sesleniþimi duyuramýyorum
Veda ederken evime Kül kedisi gibi kaçýyorum geçmiþimden Býrakýyorum bom boþ odalara izlerini Zoraki sitemle, karýþýk gülümsüyorum Bazen delirdiðimi düþünüyorum Yitip giden aklýma Zorluyorum sende ki beni bulmaya Çýrpýnýyorum ama kalkamýyorum Bir anlasa bir anlatabilsem ona Kar tanecikleri üstünde bir ben Buzlaþmýþ minik ayaklarým Beyazý mezarým diye kazamýyor Mevsimler þarkýlar, kelimelerde, sus pus olmuþ
Gülen Yüzüme geliþini Çaresizliðimde göremiyorum Ýnsanlýðýn ölmüþ hatta sen ölmüþsün Adýný zikretmeyi haram saydým dilime Lanet ederken sana Nefretimi sevgime ekerek Yarým kalmýþ duygularý da siliyorum
Üþüyorum Güneþi unuttum, geceyi unuttum Sabahlarý göremiyorum Kendimi çay gibi demliyorum Sigaramý da katýk yapýyorum Yine de çok üþüyorum Bir kalksam Doðrulabilsem Ahraz kulaklarým duyabilse Ve Ben Ýyileþip Melek olup uçabilsem Göklere ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
meral melek kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.