AH ŞU YALNIZLIĞIM

Güneþ batýp ta karanlýk çökünce,
Gözüme perde diker yalnýzlýðým.
Ahvalim beynime kibrit çakýnca,
Ruhuma tesbih çeker yalnýzlýðým.

Eyvahlarýma yanar gamlanýrým,
Ciðerin yangýnýyla demlenirim,
Kendimle konuþarak cinlenirim,
Beynime kurþun sýkar yalnýzlýðým.

Uzanýrým, göz tavana dikilir,
Aþaðý doðru sessizlik dökülür,
Ciðerlerim iplik iplik sökülür,
Loþ ýþýða dert döker yalnýzlýðým.

Camdan gözüme iliþir kumrular,
Bana sevdiðimi hatýrlatýrlar,
Ýþte o an kalp kaburgadan fýrlar,
Göðsüme çivi çakar yalnýzlýðým.

Kötü kaderi elimle seçmiþim,
Doðmadan ömrüme kefen biçmiþim,
Beynimde döner de döner geçmiþim,
Maziye doðru akar yalnýzlýðým.

Yýkýk hayale meyhanedir gönlüm,
Issýz dað baþýnda hercai gülüm,
Gönül konuþur da söylemez dilim,
Sineme derdi sokar yalnýzlýðým.

Felek tarumar eder harmanýmý,
Yedi yerlerden keser dermanýmý,
Bu dert ki yazar ölüm fermanýmý,
Beni mezara týkar yalnýzlýðým.

Fatih Coþgun 02.03.2014

Sosyal Medyada Paylaşın: