Gizli Figan

Bir yaným ateþ bombasý taþýrken,
Öbür yaným, buz kütlelerini ölçüp durdu…
Soðuk duvarlarla,
Islak gecelerle savaþtým hep.
Bedenime ateþten bir gömlek geçirip,
Derin yaralarýma raký sürerek…
Bu zifiri karanlýk kokan dünyamý aydýnlatan,
Altýn ýþýk rengine bürünmüþ tozpembe hayaller tuttu,
Çekti ellerinden…
Siyah gölgelerime neþter vuran kayboluþlara,
Yokluklara rest çeken,
Her adýmýndaki bin hücresine saklanmýþ þans meleðim;
Beyaz düþlerimdi…
Kavrulmuþ ateþlerde közlenmeyi bilemedi umut dolu düþlerim.
Boðazýna kördüðüm atýlýþmýþ
Dünüm, bugünüm, yarýným,
Ve yarýndan bana eser kalan hasretli gelinciklerime…
Ben yaralýyým yaram kanadýðý zaman açýlýr
Ýçimdeki kafiyelenmiþ sevda misali mýsralar
Dökülür gönül okyanusuma…


Kýrýk Kalem Þairi(Aziz Karataþ)

Sosyal Medyada Paylaşın: