günlerden Perþembe ve ben kenara terkedilmiþ eski model araba gibi cam kenarýna yapýþmýþ dýþarýya serilen beyaz örtüyü seyrediyorum dizlerimde yalnýzlýðýn titremeleri.
üstümde ölü topraðý var sanki kar altýnda kalan çiçekler gibi boynum bükük bahara hasret gözlerim bir kuþ sesine tetikte.
günler günlerin peþinden sürüklenir ha Perþembe ha Salý deðiþtirmiyor bu gidiþatý ayrýlýklarýn gün görmemiþ yüzü hep benim karanlýk dünyama saklanýyor sanki biraz baþýmý çýkarsam kafasý bozuk bir aný/ya çarpýp bumerang gibi yine dönüyor hep dönüyor bana.
çamura kesmiþ yollar ýslak yüzüm gibi yaþlý bu senin eserin utanma utanma baðýr avaz avaz hak ettin de istersen bir gülüþün dolansýn dudaklarýma idam sehpama yanaþ son defa ve ayaðýný vur tabureme ’vah’ demem inan ölmeden son kez görmek yeter yüzünü.
sen býraktýðýndan beri ellerim üþüyor sanýrsýn buza kesmiþ geceler ýsýtmak geçmiyor zaten aklýmdan anlamsýz günler gibi anlamsýz sensiz ýsýnmak imkansýz.
her þeyin baþýný çeken ’gurur’ ayrýlýk halayýmýzýn da baþýnda elinde beyaz mendil salladýkça sallýyor bir sen oynuyorsun son/a bir ben gölgeler dolaþýyor solgun yüzümde gözlerim göz deðil bakýþý bir kartalýn aç gözleri doymayacaðýný bile bile süzülüyor senden yana.
gidiciyim biliyorum sahipsiz bir çocuk gibi ömrümün en kuytu gecesine yaslandýðým þu anda burnuma çektiðim kokunun sarhoþluðu geçti geçecek konuþturma beni içince çenem düþer biliyorsun sonunda yaþanan piþmanlýðýn ardýndan toplayamam kelimeleri çýrýlçýplak kalýrlar ortalýkta.
mukaddes bildiðim her þey üstüne yemin ettim bu son sarhoþluðum sana bileti kesilen her yolcu gibi gelecek sevdanýn yolunu bekliyorum alýþtým nasýlsa bu durakta son sigaramý söndürüp ayaðýmla ezmeye ardýmda el sallayan yok veya geri gelsin diye su döken sevecen bir el sarýlmýþým kendime kendimle gidiyorum geleceðe.
günlerden Perþembe gönlümün yarasý soðudukça ilk tanýþtýðýmýz günün sýcaklýðý da ölecek nasýlsa herhangi yabancý bir günmüþ gibi tanýmamazlýktan geleceðim günler kapýda.
ama bugün Perþembe ve aklýmýn köþesinde kurumayan bir gül gibi ben sökmeye çalýþtýkça sýcacýk gülümsüyor yüzüme hala kan kýrmýzý yüreðimi kesiyor kýzýla.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.