YÜKSEK PROMİLLİ SATIRBAŞI

/...sana yazdýðým bunca þiir için
kesilen tüm aðaçlardýran özür dilerim.../


Demir somya altýna saklanan çocukluðumun korkak elleriyle çevirdim sayfalarýný hatýra defterimin.
Gülümsememe engel bir damla deniz tuzu gözyaþý titredi gözbebeðimin önünde.
Sustum.
Konuþsam aðlamaklý cümleler kuracaktým.

Rüzgar salladý camlarý bir gece yarýsý.
Yarýsý sabahtý saatin tam hatýrlamýyorum.
Rüzgar ýslýðýný çaldý þarkýmýzýn.
Felaketti.
Cinayet gibi bir þeydi.
Kiralýk katildi bu ölü sessizliði.
Kendimle konuþmayý öðretmeden gittiðin için mi affetmedim seni?


Denedim.
Yaðmura da karþý durdum elbet.
Acýklý müzikler de dinledim.
Tampon yaptým iki elimle kalbimin sen kanayan yerlerine.
Daha önce hiç kimsenin ölmediði hikayeler yazdým kendimce.

Baþka bedenler koydum yerine.
Ýnandýrdým kendimi bittiðine.
Soðuk mermer zemin üzerine gerdanýndan kopup dökülen inci kolye taneleri gibi
Çarþaf gibi serili dalgasýz denize fýrlatýlan yassý bir taþ gibi seke seke derinlere gömüldüðüne inandýrdým kendimi.

Yolu yoktu.
Saklayamayacak kadar büyüktü acým
Ve matem siyahý, uzamýþ sakallý, ýþýklý tabelalý bir þehrin ucuz motel odasý kirliliðinde kaçýþ denemeleri biriktirdim ceplerimde.
Kekremsi umutlarla kestim bileklerimi yarýsý su, diðer yarýsý okumasý bir ömür sürecek veda mektuplarýyla dolu küvetimde.

Yokluðun hiç yalnýz býrakmadý beni.
Taþtan örülmüþ mezar yeri evimde
Þiire durdum.
Yüksek promilli satýrlar yazdým.
Tövbesiz günahlar iþledim
Aþkýn rengi kýrmýzýydý bilinen tüm kutsal kitaplarda
Sen dünyaya bir çift yeþil göz arkasýndan bakýyordun diye.
Tuttum onu söyledim.
Günahkarým affedin.
Bu benim ilk þiþeden içiþim deðil.
Önceleri de þirk koþtum aþka çünkü.
Papatyalar bu yüzden üryan
Ben soydum hepsini birer birer
Ben girdim kanýna
Affedin

Bu aklýma ilk taarruz uçuþun deðil.
Mayýnlý tarlalarýmda parçalara bölünen her kadýn biraz da senin eserin.

Ciddiyetini kaybeden bir kalemdim çünkü
Kimin umurunda þimdi kimin gömlek cebini maviye boyadýðým.
Gökyüzünü boyamalýydým.
Her sabah yeniden uyanýp
edebiyat dergilerinin çok da edepli olamayan bir baþlýðýnda
adýma rastlamalýydým.
Adým sana adýmlarken bile fazla utangaç.
Çekingen.
Mat bir eþya gibi kýrýlgan
Ve yasak bir elma gibi
Haddinden fazla haram.

Varoþ evler üzerinde býrakýlan demir filizi yýðýný umuduyla okudum hatýra defterimin sen kalan yanýný.
Gülümsememe engel bir parça kuru kýrýlgan gül yapraðý dokundu hissizleþen parmak uçlarýma.
Sustum.
Konuþsam sonu ölümle biten bir þeyler yazacaktým.
Konuþsam senin olacaktým.

Sustum…


Cihat KIRDAR
Sosyal Medyada Paylaşın: