Geleneðin müziðine inanýyordum ben Baðýmsýz efsaneye üflenmiþti bu sýr Sesler süzülürken naif bir temburun elinden Manada çalýndý zikredilen bu sýr
Aðýr ninniler dinlemiþti kulaklarým Kayýtsýz, varýmsýz bir heceydi öz Semahlar ruhsuz dönerken yarýldý sokaklarým Ýnancýn böylesinde kayboldu iþte o öz.
Konuþtum ürkek duygularla, heyecanýmla Korkak yýllar edinemedi bir çerçeve Nefesim tutulu kaldý son soluðumda Yine de redeyledi aþký renklere sarsam da çerçeve.
Soykýrým diye haykýrdým duyuramadým. Devrimci devrimci devrimci üstünde Bir kuþ kanadýyla imdatlara sýðýndým Tüccar üç baþ toplamýþ, Ak yeminler ediyor kesik eller üstünde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sibel yunlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.