İNSAN ÇİÇEĞİ

elin kalem tutsun
ama önce gönül mektebini inþa et.
inþa olmayan gönül,
kendini dahi ikna edemez.
gönül inþa olmadan
yapýlacak her hamle
enaniyet mýntýkasýnda çiçek yetiþtirmeye
benzer
ne renk ne kalite ne de kokusu
hiç bir iþe yaramaz.
ey insan
solmasýn, ruhundaki bahar
kapanmasýn, yüreðindeki mutluluk yolu
dokusun, diller ve gözler sevgi ibriþimleri
gözlerindeki ýþýðýn feri güneþi bastýrsýn
bilesin ki; sevgi yoksa gönülde
insan mutsuz ve yorgundur
gönlünde filizlenmeyen aðaç,
yüreðinde oturur odun olur
ya çiçek ve toprak kokusuyla bütünleþmeyen
kalp
söndürür içindeki kehkeþanlarý
yaðmurlarýndan uzak kalan gözyaþlarý
çorak bir toprak
ýssýz kum taneleri gibi yalnýz
ve biteviye acýmasýzdýr
seni seviyorum diyebilmekti marifet ve
sende seni
sende bizi
sende alemi sevebilmekti,gönül
sevgiye açýk bir denizde ummanda kaybolmak
gönüle yazýlmak ve gönül gözüyle bakabilmekti, sevgiyi
küçük bir çocuðun yüreðinden
masumiyeti gülüþlerinden öðrenmek vardý
insan kalbini kilitli tutabilir mi hiç?
gidebilmekti tüm mesele bir çocuðun saf yüreðiyle
birlikte, sonsuza…
nedir kalbi güzelleþtiren deðerler?
derinlerde bir yerlerde saklý duran gizli
ritimler mi, bizi tetikleyen
ey gönül
güneþ gibi parýldayan yüreðin kara katý kalplere
dönüþmüþse, özün sana ait olanlardan uzak
boþlukta sallanan sarkaç gibiyse
bal yapmayan arý ne iþe yarar ki?
sevgi kalbin ruhu olsun,
olsun ki;
aþk kanatlansýn
meþk kanatlansýn
ruh kanatlansýn
gitsin sis ve duman
sevgi soluklarýyla nice çöller vaha olur, dönüþür
gülistan
sevgi ile dokunan gönüllerde,
zihinsel kirlilikten kurtulur
insan
yusuf erdoðan




Sosyal Medyada Paylaşın: