parmaklarýmdan geçen saçlarýn titretiyor içimi sýðýndýðýn göðsüm nefesimin damarlarý sen sokuldukça içimin yaðlarý eriyor
hele akþam beklemelerin yok mu ? bakýþlarýný topluyorum kapý aralýðýndan keþke gitmeseydin diyen mýrýldanmalarýný susturuyorum sýcaklýðýmla sarýp sarmalýyorum o küçük bedenini
sonra da benim keþkelerim ayaklanýyor dilimin sözleri sökülüyor yerinden oysa hayat defterindeki yerimiz belli
sabah ezanýyla baþlayan güne sensizliðin çýplaklýðýný giyinip çýkýyorum odandan aklýmýn bir yaný yastýðýnda sarýlýp uyursun uyandýðýnda
duyamasak da nefeslerimizi yorgan altýnda dualarým sýrtýna yelek paþam unutma
avuçlarýna býraktýðým buseler cömertliði alnýný ýsýtan dudaklarsa özünü iyi kýlsýn inþALLAH oðul
zaman ; sancýsý bitmeyen ruhumun dizginlerini tutmakla meþgul ve yolu çokkkk uzun
17/02/2015 16;44 eMÝNeYZAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
eMİNeYZAMAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.