Çember daralýyor Erva
Zihnimin çatýþmasý baþlýyor
Bulanýk bir nehirin ortasýna düþmüþ gibi boðuluyor ruhum
Zýrhsýz
Savunmasýz
Üryan bir gecenin koynuna s/aklanýyorum
Kýzma ama
Kimsesizim birazda
Daralýyorum
"Kederine tekâmül et" diyorsun âmenna
Elimde deðil Erva anlasana
Sol yaným her gece ayný kaygýya dökülürken
Sanki etim týrnaðýmdan sökülüyor
Unutulmuþ mayýn tarlasýna benzedi yüreðim
Babamýn topraðýný karan bu ellerim
Annemin þefkatini arýyor
Dünyaya bu kadar pervasýzken
Lisanýmdaki bülbülleri susturdum bak sonunda
Sorular ahmaklaþýyor beynimde
"Lavinyalarý çok sevdiðimdenmi kendimi bu kadar terkediþim Erva"
Bi zaman sonra
Canýna susamýþ kelebekler görüyorum pervanelere meydan okuyan
Karýncalarýn susuzluðunu gideriyorum avuçlarýmla
Uçurtmalar havalandýrýyorum
Sek sek oynuyorum tren raylarýnda
Duraklýyor, aklýmý yokluyorum
Bir Ýnþirah yerleþiyor ruhumun derinliklerine
Mesrur oluyorum sonra bi an
Uyan diyorum zihnime
Silkelen
Ayaklan
Dayan diyorum kalbime
Ýçi boþ bu rüyadan uyan.
Yüreði Sürgün/Kevser Baysal
Köln