Ne baðda bülbülüm var, ne gülþenim ne gülüm Istýrap içindeyim, halime aðlayan yok. Yakýp da savursalar, bir avuç etmez külüm Sevda köprüsü kurup, elimi baðlayan yok.
Sevgi sevda aradým papatya, menekþe’de Bulamadým eþimi ah gönül endiþede Yalnýzlýðý yaþadým bir virane köþede Deli ýrmaklar gibi içimde çaðlayan yok
Bir ömür böyle geçti bahtýma isyan ile Yýllarýmý harcadým boþuna ziyan ile Dosta haber etsem de kaç defa beyan ile Kapýmý çalmadýlar yaramý daðlayan yok.
Ben kader mahkumuyum ben doðuþtan yaralý Gülmek benim neyime yazgýsý hep karalý Gözümden akan yaþlar boncuk boncuk sýralý Omzunu yaslayýp da teselli saðlayan yok
Asamadým bir yârin resmini boþ duvara Senelerce ýsrarla ruh ikizini ara Rast gelmedi bu kalbim nazlý bir Bergüzar’a Yastýðýma baþ koyup gönlümü eðleyen yok.
Gençlik el oldu gitti hâlâ arar dururum Sevda diyen aþk diyen sol göðsüme vururum Ne Rabbime ne kula olmadý bir kusurum Seni çok seviyorum deyip de söyleyen yok.
Þair:Ýsmail Kurt 19.02.2015 Sosyal Medyada Paylaşın:
Bandırmalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.