Kar

çöküp kalýr bilinmezliðin beyaz coþkusu
biz onu suyun deðiþkenliði ile anýyoruz
kristal çiçeklerinden oyulmuþ narin bir duygu
sarýlsan geçmez
aðlasan geçmez

temiz örtü saydam gün
ilk iþittiðimde kokun bir heyecan telaffuzunun
kendiliðinden sýzmasýydý pencereden
ve üþümesin diye güvercinlerin kalbi
esintilerini azarlardým göðünde

derinine dalardým derelerin
yaz dalgýnlýklarýnýn konuþkan çocuðu
hatýrladýkça þimdi
kýyýlarýnda bir sessizlik
ellerim kýnda
çoðalýrdý kar sýzýsý
yalnýzlýðýn pembe aðzýnda

daðlar üþür ben üþümem
üþürse daðlar üþür ben düþünmem diyen
inatçý tekerlemelerin tanrýsý
kararan yüzünü takýndýðýnda
rüyalarýn ikiz kuyusunda bir akýþkanlýk
ilerledikçe o mavi uykuya
beyaz kanatlý melekler örterdi göðsümüzü

ve þimdi yumuþak kaþ kol arasý yeni hayatlar
iþitmeden dilini bu sonsuzluðun
bizi terk etmeyen eski anýlar
yorulmuþ þarkýlar gibi geçiyor üstümüzden

hay Allah
uyandým dalýnca geçmiþe
kirpiklerimin karý erimiþ
ýslandý her tarafým yine.












Sosyal Medyada Paylaşın: