Körelmek

Aslýnda benim korkularým yoktur
Hani içine sinmez ya hiçbir þeyler
Gülücüðü rüzgara kaptýrmýþ gülün
Katresi buluta gizlenmiþ rahmetin

Uzak bir yer ararken kendime çok didindim
Saklanmak saklamak bir ben bilinin içinde

Güneþ baðrýnda parçalanýnca
Çekincede kalýr ay doðmaya
Yýldýzlar düðüm dizilir boðazýna
Atsan kendini denizler kirlenir

Bir kötü filim þakasý ‘’tüh yine ölemedim’’
Gürül gürül akýyor hayat cývýl cývýl insanlar

Sizin hiç ölümü his ettiðiniz olurmu
Þöyle mi deseydim daha doðru olur
Ya ölüm sizi ölmeye mecbur etti mi
Bazen çok sapýkçadýr düþüncelerim

Tutup kendimi herkeslerin yerine koyarým
Yetmezmiþ gibi her hesabý kendime sorarým

Sevmeleri hesaplýyorum hep aklýmca
Sevgiyi makaslayýp alýyorum içinden
Ne kalýr matematikselinde evrenselin
Bir incinme var kaburga kemiðimden

Ýnsan benim aynam insan benim yüz sürdüðüm
Yüzüm kirlenip kýblem þaþýnca kendimden muaf

Ahmet Coþkun



Sosyal Medyada Paylaşın: