Sabahýn erkenin de gözünü açtýðýnda,
Sabahýn o güzel aydýnlýðýnda,
Her þey görülüyor eðer bakýlýyorsa,
Görürüsün gönül penceresinden ortaya..
Bir avuç insan düþmüþ yollara,
Ýlerliyorlar ufak adýmlarýyla,
Amaçlarý çalýþmak karýn tokluðuna,
Anlaþýlýyor gönül penceresinden bakýlýnca..
Onlarýn kim bilir ne dertleri var,
Bilinmez iþleri nasýl kan aðlar,
Umutlarý zamanla onlarý baðlar,
Onlar kendilerini kendileri yaþar..
Umutlarý var günü yaþamaya,
Ýþte koþuyorlar oradan oraya,
Amaçlarý mutluluklarý yaþamaya,
Ramak kaldý, dolan gidiyor oraya,
Harap bitap olsa da göstermiyorlar,
Birde iç dünyalarýný bize anlatsalar,
Kýsa zamandandýr ne yaþasalar,
Hep acý dolu yaþanýyor hayatlar..
Unutma sende onlar gibi insansýn,
Hiç istemesen de iþte buradasýn,
Gelip geçici bir zaman için dünyalýsýn,
Unutma sende bir gün yok olacaksýn..
Gel unutma benliðini insan ol,
Sen olursan iyi olur gittiðin yol,
Onlarýn hatýrlarýný sor destek ol,
Hayatta yapacaðýn güzelliði kendin bul..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.