Kýsmete inanýrdýmda Kadere pek güvenmezdim ne yazacaðý belli deðil yazmasýný istemezdim
Birçok kez aldým Kalemi elinden kaderin kendim yazmaya çalýþtým hayatýmý fakat kalemi ele almakla olmuyormuþ öyle dolu dolu olduðu halde hayatým okadarda boþmuþ
Kendim için ne yaptým diye baþlamak isterken satýrlarýma düþündüm durdum meðersem hep hayal kurdum kalemin üzerine büküldü boynun gözyaþlarýmý tutamadým kedim için yazacak iki satýr bulamadým..
Yorgun olduðumuzda güçsüz olduðumuzda piþman olduðumuzda mutsuz olduðumuzda fýrsat kollayan kaderin eline kalemi biz veriyoruz yaz diyoruz yaz Kader biz yazamadýk bare sen yaz
Kýsmet ise öyle bir þeyki sanki tam yaklaþtýðýný sanarsin bir adýmlýk kaldý dersin istediðin yere varamazsýn Bazende öyle uzak gelirki sana herþey umudunu tam yitirdiðin anda bir bakarsýn ummadýðýn yerden bir ýþýk gelir karanlýk dünyana aydýnlýk verir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Suphi Capaci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.