(...) Kar yaðýyor Ýzmit’e, Mazi þiirlerde saklý, Adýyla, sanýyla bembeyaz Körfez Ve bir solukta hatýralar: "Annem vardý, babam vardý, Küçük bir çocuktum. Halen küçük bir çocuðum!" Çocuk olmaktan baþka Daha nem kaldý...
Kar yaðýyor Ýzmit’e Çocuklara en güzel oyuncak "Kar" Yüreðim, dokunsak aðlayacak. Kar bitti, güneþ çýktý anne! Belki artýk yaðmayacak. "Bakma sen" Derdi Güneþ kar toplayacak Birazdan daha çok yaðacak.
Kar yaðýyor Ýzmit’e Oðlum asker annem. Bir yaþlý selvinin altýnda nöbet tututuyor belki Burdur’da da kar var mý ki. Ben burada öksüz. Kar yaðýyor, Burdur’a annem. Yüreðim neden üþüyor? Bilmem nasýl anlatýlýr bu duygu? Nasýl anlatmalý?
Kar yaðýyor Ýzmit’e Dizelere sýðýndým annem. Çocukluðumdan birden bire, Susan çocuk sesleri. Dayým çocuklarý, halam çocuklarý, Teyzem, amcam çocuklarý. Çýlgýnca sezgilerim. Mürþitpýnar: Çatlak kerpiç evler Su içtiðimiz küp. Þimdi hepsi bembeyaz. Hava ayaz.
Kar yaðýyor Ýzmit’e Çiçek açmýþ aðaclarýn hayal kýrýklýðý. Yalancý baharlara öfkesini kusarken, Çocukça bir kar sevincini üzgünce yudumluyorum. Çok þey deðiþti Yurdumuz’da annem. Çocuklar çok kötü büyüdüler, On iki Eylül’den sonra. Hýrsýzlar, tacizciler ve tecavüzcüler Ana kuzularýný katlettiler. Güneþ yine kar topluyor anne. Bu güzel Vatan’ý mahvettiler.
Kar yaðýyor Ýzmit’e Devrim çocuklarý yok artýk anne. Sadece Uður’un dediði gibi "Bir top çiçek kaldýk, özgürlüðe adanmýþ" Sadece birer masal kahramaný gibi anýyoruz: Denizi, Erdalý Hüseyinleri, Yusuflarý Kar yaðýyor Ýzmit’e Kar yaðýyor Ýzmit’e annem.
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.