Bir Gönül Hecesi...
Bir Gönül Hecesi...
Adýnla baþlayýp;
Acýnla bitmiþ bir serüveni yazmak kolay deðil onca zaman sonra.
Yokluðun nicedir içimde müphem bir sancý.
Ve sen dilimde hâlâ o nihavend þarký...
Nicedir tek bir kimse el süremedi;
Ne içimdeki cümlelere.
Nede harflerimin þeddesine ...
Ve sen hâlâ,inadýný kýramadýðým dudaklarýmda en güzel hece...
Tellerine umutlar asýlmýþ bir keman gibiyim nicedir.
Týnýmda binlerce aþýk ayný þarkýyý söyleyip;
Ayný benim gibi ölüyor...
Herkes farklý bir hengâmenin içinden çýkmayý baþarýyor ama;
Tuhaftýr,hiç kimsenin acýsý bana benzemiyor...
Ne zaman gözlerimin simetrisine çarpýp geçse anýlar;
Sesin dökülüyor kulaklarýma...
Ne zaman anýlarla bezemeye kalksam þu kopçasý kopmuþ ömrü.
Yüreðim yýðýn yýðýn i mge çöplüðü...
Artýk,içimdeki satýrlar kan doðrar oldu ömrüme.
Her þiirde yokluðundan düþüyorum.
Öznelerim acýyor.
Yüklemlerim aðrýyor.
Baðrýma taþ basýyorum olmuyor.
Aðrýma kurþun sýkýyorum ölmüyor...
Nicedir;
Dokusu bozulmamýþ kerpiç duvarlarýn içinde,
Týka basa yokluðunu doldurur oldum kadehime.
Tabir edilmez bir infiâl;
Sabredilmez bir ihtilâl gibi mimiklerimin üzerine otururken yokluðun.
Bendim lirik bir sevdanýn ortasýnda kalleþçe sýrtýndan vurduðun.
Þimdi,hangi þarkýnýn güftesine devirsem kulaklarýmý;
Aþifte bir tebessüm sokuluyor nefesime.
Kör kütük yürürken yokluðunun üzerine;
Sinsi bir düþman gibi adýmlarýmý çelmeliyor gece.
Düþüyorum görmüyorsun...
Ölüyorum bilmiyorsun...
Þimdi,müptezel bir sevdanýn içinde caným çekilirken.
Böylesine bir ölüm kanýma dokunurken.
Son kez düþüyorum seni içi yaralý satýrlara...
Ve artýk;
Son kez çarpýyorum sesini içimin duvarlarýna...
Hâlâ adýný soruyorsan bana.
Adýn bende hiç bitmeyen bir gönül hecesi..
Acýný sakýn sorma.!
Acýn,kapalý giþe bir filmin en hüzünlü sahnesi.
Acýn,bitmiþ bir ömrün hazin hikayesi...
Ümit Akýn.
29/11/2014.
{Mor Bir Tebessüm}
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.