ve sustu kadýn kelimeleri gömdü yüreðine bir ardýç kuþu seslendi sabret diye rüzgarlar geldi ulu daðlardan unut diye bir boþlukta tam kaybolacaktý ki bir dost tuttu elinden boþver diye... ..... ve sustu kadýn feryadýný bir ýrmak aldý götürdü güneþ aydýnlattý yüzünü sevgisini bir anda yitirdi gözlerinden akan incileri dizdi tek tek boynuna vazgeçti kadýn ..... ve sustu kadýn þerefsizliðin dibine bir tükürük attý zamaný önüne kattý boþ kalan cebinde sayýsýz dua ahlardan tesbih yaptý çaresiz deðildi dizeleri vardý yazýlacak þiirleri kangren deðildi sayfalarca dökülecek kelimeleri vardý biten sevgisine bir mühür daha attý ve yoluna gitti kadýn yolu aydýnlýktý yaþanacak tüm güzellikleri umuda astý yürüdü kadýn ölümüne...
NURTEN CAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURTEN CAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.