Bülbül figan edip, durma baþýmda Benim derdim zaten, bana yetiyor. Ellere git uçup, durma baþýmda Benim derdim zaten, bana yetiyor.
O gözler ki beni sevda görmeden Ýpek saça ellerimi sürmeden Bitmeyecek yâr koynuma girmeden Benim derdim zaten bana yetiyor.
Bahar gelmiþ senin keyfin yerinde Ötüyorsun çam gölgesi serinde Kalp sýzýsý derman bulmaz derinde Benim derdim zaten bana yetiyor.
Yapayalnýz bir baþýna yaresiz Aþk derdi bu iflah olmaz çaresiz Olur mu can yürek dilsiz paresiz Benim derdim zaten bana yetiyor.
Sen çalýyor söylüyorsun gazelden Bu bende ki ilelebet ezelden Mecnun gibi anlarmýsýn güzelden Benim derdim zaten bana yetiyor.
O canan ki nazý güzel bir çerkez Lalezara gül gülþene konup gez Var git durma oyalama caným tez Benim derdim zaten bana yetiyor.
Hasreti çok uyutmuyor gecede Dil kalmadý söz kalmadý hecede Aþýk gönül pür periþan nicede Bülbül gelmiþ baþucumda ötüyor Benim derdim zaten bana yetiyor.
Þair:Ýsmail Kurt 15.02.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bandırmalı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.