VƏTƏN HƏSRƏTİ
“Köç-köç oldu, köçdü ellər, obalar,”
Odu söndü, soyuq qaldý sobalar,
Bu dünyadan nisgil getdi babalar,
Soruþma gəl, haralýsan, haralý?
Vətənimin köksü qalýb yaralý.
Yurdumuzu viran qoydu yaðýlar,
Dilimizdən indi düþmür aðýlar,
Belə getsə köksüm baþý daðýlar,
Yurd həsrəti rəngim edib saralý,
Vətənimin köksü qalýb yaralý.
Ürəyimi alýb qüssə, qəm, kədər,
Elə bil ki, ömür keçir boþ, hədər.
Aðkilsədə uyuyubdu Ələsgər,
Ýndi onun qəbri bizdən aralý,
Vətənimin köksü qalýb yaralý.
Zəngəzuru tutub çisgin, duman, çən,
Baþaratda gülə həsrət göy çəmən.
Fəda, heç vaxt unutma gəl, bunu sən:
Tora düþüb o daðlarýn maralý,
Vətənimin köksü qalýb yaralý.
AÐKÝLSƏ,ZƏNGƏZUR,BAÞARAT BATI AZƏRBAYCANDA,yəni ermənistan adlanan yerdə yer adlarýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Fədakar Müəllim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.