HERKESİ BEN GİBİ GÖRÜYORDUM
Ben hayatý çok severdim,
Her genç gibi, yanlýþlarým oldu.
Hatalarým oldu, eksiklerim oldu.
Hatta yaþýmdan çok büyük, düþüncelerim oldu.
Ama hiçbir zaman, kötülük düþünmedim.
Düþman bildiðim, kimselerin kötülüðünü istemedim.
Þuan þu satýrlarý yazarken 29 yaþýndayým.
15 yýl önce, ben çoktan büyümüþ ve dert taþýmaya baþlamýþtým.
Boþver demek kolay, takma aldýrma demek öyle kolayki ,
Gelde sorunlarý olup da , ben bu sorunu nasýl aþarým diyene sor.
Yaþý henüz 14 olup da, kendisini yüz yaþýnda hissedene sor.
Yaþamak güzel ama hangi manada.
Ýnsanlarý küçümsemek mi
Yoksa sýrf bir anlýk gülmek için, bazýlarýyla dalga geçmekmi.
Bunu hiçbir zaman unutmamak gerek,
Ýnsaný insan yapan saygý sevgi ve okþanan gururudur.
Yalanlarla güldüren, çok insan gördüm.
Bir kavga veya bir olay olunca, herkesten çok konuþup da
hep en son saflarda gördüklerim oldu…
Ben senin dostunum diyen, ve senin için ölürüm diyen
hep dipsiz kuyuya atmak istediler.
Defalarca sordum kendime.!!!
Neden insanlar iki yüzlü neden çok yüz taþýyorlar,
Neden olduklarý gibi görünmezler.
En basiti,
Neden hem öldürüp, hem baþýn saðolsun diyorlar.!!!
Kendime bunu sorunca
Acýyasým geliyor , bu kiþililere,
Doðruluktan ve sevgiden yoksun olduklarý için.
Yaptýklarýnýn arkasýnda, adam gibi durmuyorlar ,
Bir insan kiþiliðinden utanacak kadar unutanýrmý küçülürmü…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.