istemekten vaz geçti
Neydi istediði bir yudum sevgimi
Ayaklar altýna alýrcasýna kendini
Bilemedi kýymetini sevgi kendisiydi
Yýllarýn çýrpýnýþý durmuþ yalnýzlýk saatiydi
Kimbilir kaç kez aramýþtý baþka gözlerde
Yitip giden solan benliðini yalanlarda
Yalanlar arasýnda yalnýzlar rýhtýmýnda
Þimdi kalan bir sürü aný bir bulut gibi
Uçuþan saçlarýndaki rüzgar gibi esmiþti
Anlamýþtý ki kimse sevemezdi onu kendi kadar
Sarýldý gece gibi siyah yalnýzlýðýna doðan ay gibi
Yüreðindeki sevgiydi karþýsýnda görmek istediði
Anlatma vakti bitmiþti artýk kendini bulmuþtu
Anlayamayanlar ise onu çoktan unutmuþtu
O ise kendi ruhu ile buluþmuþ mutluydu
Sevda denilen þey kalbe doðan ay ýþýðýydý
O baþkalarýna göre þekil almayý býrakmýþ
Kendi için akmaya baþlamýþtý sevgiyle
Çünkü ne kimse onun yaþadýklarýný yaþamýþ
Nede bu ruha sahip olmuþtu o kendi olmuþtu
Yürürken bir selam durdu geçmiþe,
Onu anlamayan herkese ve onu kendine gore sekil verenlere
Heyhat hayat senden bir sey istemiyordu artýk
Kendini alýp yürüyordu baþý dik onurlu
Ayaktaydý herkese inat ruhuyla mutlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.