UNUTMUŞSUN
Muhabbet kapýnýn demir kilidi paslanmýþ
Viran olmuþ yüreðin vefayý unutmuþsun
Varsa sevgin izbe bir köþeye saklanmýþ
Ýhanet dolmuþ kalbin sevdayý unutmuþsun
Kibir illeti istila etmiþ her yerini
Hep yükseklere dikmiþsin fettan gözlerini
Herkesi hor görüp beðenmiþsin tek kendini
Kulu eþit yaratan Mevla’yý unutmuþsun
Yaþýn büyüse de ruhun hep çocukça kalmýþ
Nazlý büyümüþsün her isteðin hemen olmuþ
Kalbine sevgi yerine hep kaprisler dolmuþ
Gönlü olgunlaþtýran cefayý unutmuþsun
Aþkýn rüzgarý deðmemiþ siyah saçlarýna
El bebek gül bebek gelmiþsin sen bu yaþýna
Senden büyük Allah var dememiþler hiç sana
Kendinle barýþýk yaþamayý unutmuþsun
Böylesine bir hayat sana fazilet deðil
Bu kadar kibir sana Hak’tan emanet deðil
Yaptýklarýnýn hiç birisi þahsiyet deðil
Ýnsan olamamýþ insanlýðý unutmuþsun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.