Yitip giden bir ömrün, hikayesi satýrlar,
Sahipsiz bir türkünün, notasýdýr yokluðun,
Zaman sahip çýkamaz, çaresizdir anýlar,
Bir esaretin baþý, sürgünüdür yokluðun...
Kifayetsiz kalýnca, her cümle yitip gider,
Yorgun yürekler susar, alýr baþýný gider,
Ardýmda býraktýðým, her söz silinir gider,
Bir yalnýzlýðýn baþý, vurgunudur yokluðun...
Sevda mevsimi küser, solar çiçekler açmaz,
Baðrý yanýk bir türkü, dillenir yürek susmaz,
Maþuðun hallerinden aþýk bir söz anlamaz,
Bir suskunluðun baþý, kördüðümdür yokluðun...
Mevsim hazan olunca, yaprak topraða düþer,
Kelam biter, köz söner, yürek ayaza düþer,
Mazi unutulur can, silinir us’dan düþer
Bir ayrýlýðýn baþý, ölümüdür yokluðun...
Hülya Akyýldýz