Nefesinin kokusunu özlediðim tek kadýnýmdýn, Üstünü saran sigara kokusu Âþýk olduðum zamanlardan aklýmda kalanlar Bazen öyle özlüyorum ki seni Gül/üm Ellerini hatýrlýyorum sevgili Bedenim den ayýrmak istemediðin ellerini.
Dokunmuyorum þimdilerde hiç bir bedene, Oysa sen ellerini belki de Ayýrmýyorsun baþkalarýnýn bedeninden Mutluluk kuruyorsun Vücudunu beðendiðin ruhlarýn içine Kýyafetlerini kokluyordum gittiðinden beri.
O ilk sarýldýðýmýzda aldýðým kokunun aynýsý Biraz kekremsi, biraz þefkat kokusu O kadar yakýndýn ki bana, Hunharca yok ediyordum sevgimi Gözlerimin fütursuzca dolmasýnýn sebebiydin Þimdilerden hasreti çekiyorum tükenmeden Varlýðýmý armaðan ediyorum sana Gül/üm Haberin olmadan, yok olduðumu bile bile Yine de sen, yine de sen caným Gül/üm.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
TC Sami Arlan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.