BEN VAZGEÇTİM

Vazgeçtim þair olmaktan
Ölüm sancýlarýndan vazgeçtim,
Vazgeçtim þarkýlardan, þiirlerden,
Bir kelime bulmak içim her gün ölmekten.

Gizli saklý özgürlük naralarýnda yaþamak,
Hakikatten uzak hayallere dalmak,
Gerçekleri gizleyerek rüyalar yazmak,
Özgürlüðü yazarak hep mahkum býrakýlmak,
Baðýmsýzlýðýmla gurur duymadýðým,
Ellerim zincirli olduðu halde
Son nefesimde bile özgürüm diye baðýrmak...
Yordu beni hep kaçtýkça
Hiç býkmadan kovalanmak...

Onlar benim çocuklarýmdý,
Ne ecel terleri döktüm nelerden...
Ölüm tarlasýnda dikili fidandý,
Her þiirimde ölümden bu ýzdýrap neden?

Ayaðýmda pranga
Ellerimde ise
Ölüm mazgallarýna sýkýþtýrýlmýþ
Bir yaban kürek
Belki anlayacaðýz gerçekleri
Maalesef ki dövülerek
Yaþamak dedikleri yaþamak buysa eðer
Çat diye çatlasýn bu yürek...

Vazgeçtim þair olmaktan
Her gün dünyayý beþ defa durdurup
On defa yazmaktan
Vazgeçtim su içtiðim kum dulu çanaktan
Vazgeçtim her gün aulu aþtan
Vazgeçtim anadan vazgeçtim gardaþtan....

Tunç renkli mermerlerde ne Ferhatlar geçtim
Ben denizin ortasýnda yalnýz yaþamayý seçtim
Ne aslan yürekli Yusufcuklar tanýdým
Nede canýmý baða takýp kayalarý týrmandým.
Ben kendimdim hep kendim kaldým
Kurtuluþu ben kalemimde aradým...

Paslandý zincirlerim,
Prangalar eskittim
Artýk öyle alýþtým ki
Özgürlüðü yazmaktan yoruldu kalemim...

Sosyal Medyada Paylaşın: