AYRILIK ACISI (11)

AYRILIK ACISI (11)

Ey sevdiðim senden ayrýldýðýmda.
Ýçimi bir sýzý yaktý derinden.
Çok acý bir duygu içim ürperdi.
Yaralandý gönlüm bin bir yerinden.

Yolun açýk olsun git güle güle.
Ýyi yolculuklar selamet ile.
Daha buradayken özledim bile.
Akmasýn bir damla yaþ gözlerinden.

Þimdi gidiyorsun gönlümüz vurgun..
Sen uzak yerdesin ben ise sürgün.
Dilimiz sessizdir ruhumuz yorgun.
Gündüzler karanlýk gecelerinden.

Deryalarý aþar gerçek sevgiler.
Kelebekler kuþlar mutluluk diler.
Baharda açacak bunca çiçekler.
Menekþesi gülü lalelerinden.

Hasretliðim vardýr o bakýþýna.
Deli divaneyim döndüm þaþkýna.
Artýk dön diyorum tanrý aþkýna.
Sarýlýp tutayým o ellerinden.

Sanki beni sardý bir demir kafes.
Ýçim yangýn yeri alamam nefes.
Haber geldi diye duyarsam bir ses.
Serinlik sayarým kýþ yellerinden.

Dönüþündür bana sevinçli haber.
Dön de bitsin derim dönüþ muteber.
Çalýp söyleyelim yine beraber.
Neþeli neþeli saz tellerinden.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ordu, Þubat 1982
Yayýn : 10/02/2015 Salý
www.edebiyatdefteri.com/siir/900506/

Þiirin hikayesi:
Bu þiiri, þiir tarihi itibarý ile niþanlým
olan merhum sevgili eþime iþ gereði
ayrý kalýþýmda yazmýþtým.

Sosyal Medyada Paylaşın: