Kuyular

Gecenin siyahý karanlýðýný severim
Yalnýzlýk kuyularýný
Issýz ýssýz düþünceleri
Gök yüzüne bakýnca görürüm ancak
Dipsiz kuyularýmýn ipsizliðini


Her acýdan bir þiir doðar
Her karanlýkta ne yýldýzlar açar
Gönlümden ne yýldýzlar kopar
Kainat olur arza bakar


Iþýk gözlerimi alýr benden
Gönlüm körleþir
Bastonlu bir vicdan ister benden
Iþýklar kör ýþýklar


Kuyularda karýncalarýn
Ayak sesleri duyulur
Kainatýn çýðlýklarý saðýr eder
Kuyularýn sýrlarý sýr kapýlarý


Karanlýðýn sessizliði
Gözlerin ýþýðý geceye doðan ay gibi
Ruh bir gezgin gibi
Karanlýðýn esrarý sanki sýr gibi


Her insanýn gözü ýþýk gibi
Kimi kör bakar kimi maþuk gibi
Gönül okyanusunun þahidi ýþýklar
Bir çift kandildir onlar







Sosyal Medyada Paylaşın: