son kırmızı
seni son gördüðümde
akasyalar zamanýydý
mevsim gün alýyordu kirazdan
bütün yaralý yürekleri senden yana
dengine doldurmuþ gidiyordun kasabadan
konuþmuþtuk öylesine ordan burdan
ilkten liseden ortaokuldan
taylarýn ilk binim zamaný gibi titrekti bedenin
ve göçer çadýrlarýn dumaný misali
rüzgar esintisine baðlýydý sözlerin
utanýrsýn diye söylemedim farkýna vardýðýmýn
erkenci erikler gibi aceleciydi gözlerin
yuva derdindeyken saka kuþlarý
daldan dala aðzýnda söðüt püskülleri
gitmelerin anlamý daha da derinleþti içimde
çýðlýðýna asýlýrken pasinler ekspresi
sen gittin
miralayýn kýzý
torbandan akan kanýn hesabýný vermeden
nasýl da belli oluyor geçtiðin
kiraz diplerinden
þimdi buralarda kirazlar daha da kýrmýzý
haberin var mý
papatyalar topladýðýn tepelere
arsenik ekip altýn biçiyorlar
para yaðmurlarýndan pas akýyor derelere
hatýran kalacak bize
yüzündeki son kýrmýzý
kasým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.