Ey Münevver Dost;

Hayli zamandýr
Sizi ihmal ettiðimin farkýndayým
Ne vakit hatýrlasam ve name yazmaya kalksam
Elimde olmayan nedenlerle ertelemek zorunda kalýyordum

Bazen diyordum ki
Kýymetli gönül insaný gücenmiþ midir?
Vefasýzlýðýma mý vermiþtir, kim bilir neler hissetmiþtir
Diyerek üzüntü ve endiþemi sinemde ve zihnimde taþýyordum

Oysa bende özlemiþtim
Sohbet ve muhabbetini çok benimsemiþtim
Ruhumun hicran damlalarýný o an sizinle zikretmiþtim
Sinede ki hüzün duvarlarýný, hicran yamaçlarýný söylemiþtim

Hangi konuyu açmýþsam
Sualleri rahat bir þekilde sormuþsam
Mütebessim bir eda içinde verdiðiniz cevap ve izahlar
Beni hasretime, içimde dinmeyen firkatime yakýnlaþtýrýyordu

Ne can ve ne de canan
Heva ve hevese konu olan, nihayeti bulunan
Hayvansal içgüdüleri içinde barýndýran arzuyu neyleyim
Ruh ve gönlümün aidiyeti, hilkati, nedenlerini anlamalýydým

Felsefi ve kelamý olarak
Sosyal tekâmülleri ve tercihleri sýralarken
Ýnsanlaþmanýn ve kul olmanýn hikmetini açýklarken
Aþk ve sevdayý, ruh ve bedeni, vicdan ve nefsi þerh ediyordunuz

Sizi dinledikçe hayretim
Ziyadesiyle artýyor ve hayranlýðým baþlýyordu
Uzaklara bakan gözleriniz, dökülen zülüfleriniz farktý
Her ne kadar bedenen yanýmda olsanýz da, ruhunuz ummandý

Yüreðinizden dökülen
Harf, hece, kelime halime bir huþu zerk ediyordu
Kimseyle pek fazla görüþmediðiniz halde zatýmý kabul etmeniz
Ne büyük bir iftihar ve bahtiyarlýðýmdý, silinmeyen izler adýna…

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: