ANNEM

Hayat öyle yordu, üzdü ki beni,
Ne yapsam talihimi, güldüremedim.
Beni almadan gitti o mutluluk treni,
Tükendi umutlarým, tüketti annem.

Sýrtýmda kocaman bir yük, aðýr mý aðýr,
Geleceði görmüyorum, kulaðým saðýr,
Ýstersen sende unut, istersen baðýr,
Hayat yordu beni, tüketti annem.

Gözlerimden düþen, her bir damlayý,
Verdiðin bu caný, benden almayý.
Çektiðim acýyý, bir kez duymayý,
Lal oldu yüreðim, tüketti annem.

Öksüzüm desem, yaðar mý? yaðmur,
Biraz beni tanýyýn, atmadan çamur.
Huzurum olsa da dört baþý maðmur,
Hayat yordu beni tüketti annem.

Nevin KORKMAZ

03.01.2015
Sosyal Medyada Paylaşın: