Beyaz tüle bürünüp gelinlik giymiþ çamlar Aðaçlarýn baðrýna sýðýnmýþ gibi damlar Bezen yeþile mora, bazen sarýya çalar Seyrine doyum olmaz ele geçmez bu anlar
Her renk kendine göre ayrý bir mekân bulmuþ Mor menekþe, gül, sümbül bir karede buluþmuþ Çiçeklerin raksýna nazire yapar gibi Kol kola giren daðlar sanki halaya durmuþ
Daðýn doruklarýndan çaðlayan köpüklü su Gel benim ruhuma ak bütün günahýmý yu Þehirler yordu beni asude koynuna al Gönlüm huzuru sende sadece sen de buldu
Rüzgârlar ýlýk ýlýk yalarken yüzümüzü Taze bahar kokusu sarhoþ etmiþken bizi Tabiat çaðýrýyor hepimizi baðrýna Þefkatle kucak açmýþ engin mavi gökyüzü
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Taşdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.