gitti

el emeði alýn teri göz nuru
kalem, klavyeye dönüþüp gitti
sudan bile yaþlý ateþten kuru
kâðýt, antikaya danýþýp gitti

örtüsünü kaybedince edepler
sükûta râm oldu haklý sebepler
sabrýn sýnýrýnda tüm lebâlepler
kadîmden bir dille konuþup gitti

ilim rüzgârlara kanat takýnca
sandý alem gördüðüne yakýnca.
bir de gönül gözleriyle bakýnca
alîm, ölülere yanaþýp gitti

beni yâre böyle anlat üstâdým
kalmadý ellere hiç itimâdým
yýkýldý idrâkim muhâkemâtým
dünyevî, kendiyle tanýþýp gitti

Sosyal Medyada Paylaşın: