Sessiz sedasýz geçen gecelerim en güvenli limaným sanki. Kendimi bulup bulup kaybettiðim karanlýkta gel-git aklýma ne zaman uðrasam kelime hazinem çaresiz kalýyor. Konuþamýyorum. Susuyorum artýk... Sabrýmýn sýnýrlarýný zorlayan insanlardan ruhumu korumak için suskunluðuma sarýlýyorum. Nerede o ezbere okuduðum þiirler...? Nerede o baðýra çaðýra söylediðim þarkýlar...? Þimdilerde dalgýn gözlerle yürüdüðüm yollarda kayboluyorum. Hangi arada o saðanaklarda iliklerime dek ýslanmýþlýklarým çalýndý hiç bilmiyorum. Ve bir an geliyor herþey anlamýný yitiriyor. Sanki bütün kýyametler benim dýþýmda kopuyor. Daha da kötüsü kendime uygun bir kýyamet bile beðenemiyorum. Bu güne dek yüreðime su serpecek elin sahibini ararken artýk tek kurþunla iþimi bitirecek gönüllü katilimi arýyorum. Ve susuyorum... Katran karasý gecelere bulanýyor her güzel aným ve okuduðum her þiirde daha da çok kanýyorum. Sahte sevmeleri,yalan gülüþleriyle beni ciddiyete çaðýran insanlarý hiç takmýyorum. Elimden kayýp gidenlerden býktýðýmý bilmiyor ki hiç biri. Bilmedikleri þeyler için fikir yürütmelerine ACIYORUM...! ! !
Sosyal Medyada Paylaşın:
Can Çalışkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.